“Ik kwam de galgo’s tegen en was verloren”

Soms verdient een bericht buiten de regio een plekje op de site NRVP. Lees hier het  bijzondere verhaal van Wil Smeet uit het Limburgse Elsloo die zich, ondanks zijn beperking, inzet voor de Fundación Benjamin Mehnert(FBM). Een stichting die verwaarloosde honden , waaronder galgo’s , in Spanje opvangt, verzorgt en ter adoptie vrijgeeft. Ook Wil en zijn vrouw Patrica hebben een Galgo geadopteerd. Eens per jaar gaan ze terug om daar te helpen.

Wil Smeets is 52, geboren en getogen in het Limburgse dorpElsloo. Sinds zijn geboorte heeft hij een afwijking aan het ruggenmerg, waardoor moeizaam loopt. Ondanks zijn beperking leeft hij gewoon zijn leven samen met zijn vrouw Patricia en hun honden Bibi en Caido. Hij werkt fulltime als planner in een laboratorium bij DSM. “Ik ben afgestudeerd laborant, maar door mijn beperking werd dat op den duur te zwaar”, vertelt hij.

Naast zijn werk was hij twintig  jaar keeper van het vierde elftal van de plaatselijk Voetbalvereniging Haslou. Toen met een stok lopen uiteindelijk onvermijdelijk was, moest hij hiermee stoppen. 

“ER KUNNEN SOMS WEL 900 HONDEN IN HET ASIEL ZITTEN” 

Maar waar een deur in het leven dicht gaat, gaat er ergens anders weer een open. “Ik zocht een vervanging voor voetbal en zo kwam ik via een ex-collega in aanraking met de FBM, een Duitse stichting die in het Spaanse Sevilla een opvangcentrum voor galgo’s , een hazewindhondenras, heeft opgericht.”Hazewindhonden deden me eerst niet zoveel”, moet Wil bekennen. “We hebben thuis onze labrador Caido. Hazewindhonden zijn zo smal en iel. Toch wil hij er meer over weten. Wil: “Deze honden worden voor de jacht gebruikt en als ze niet meer voldoen, wacht hen vaak een gruwelijk lot.Fundatión Benjamin Mehnert ontfermt zich over de honden die na het jachtseizoen gedumpt worden. Er kunnen soms wel 900 honden in het asiel zitten”. “Vorig jaar bezochten Wil en Patricia de opvang. Wil: “Ik had verwacht dat ze wel bang zouden zijn voor mij. Het zijn getraumatiseerde honden, die zullen wel bang zijn voor zo’n grote man met een stok, dacht ik. Ik kwam de galgo’s tegen en ik was verloren. Ze kwamen gewoon om mij heen staan. Naast het verdriet dat ik had om hun leed, overviel mij ook een gevoel van liefde. Blijkbaar zijn ze heel vergevingsgezind naar mensen”. Wil en Patricia besluiten om pup Bibi te adopteren en driekwart jaar later kan kleine Bibi een nieuw leven in Nederland beginnen. De adoptie van Bibi werd de start om zich voor verwaarloosde dieren in Sevilla in te zetten. Uiteraard beseft hij dat er ook in Nederland dieren in asiels zitten. “Maar in Spanje balt het leed zich samen. Het liefst zou ik hier een klein asiel willen, maar helaas hebben we daar de ruimte en het geld niet voor”. 

BLIJVEN INZETTEN

Wil blijft zich inzetten voor de galgo. Zo zette hij afgelopen zomer een box bij de plaatselijke supermarkt neer waar klanten statiegeldbonnen in konden doen en hij verzamelt geld in voor dekens, manden, medicijnen en gereedschap voor het asiel in Spanje. Vijf keer per jaar worden geadopteerde honden met een busje naar adoptiegezinnen in Europa gereden. Ook Naar Nederland. 

Drie weken geleden is hij terug geweest naar Sevilla. “Dat waren twee inspannende weken. Ik moest er wel een weekje van bijkomen.”, glimlacht hij. Maar dat weerhoudt hem er niet van om volgend jaar weer af te reizen naar het zonnige Spanje en naar ‘zijn’ geliefde Galgo’s. 

Oktober 2019