Op 8 juni 2022 ontving wethouder Margriet den Brok het eerste exemplaar van het boek ‘De Vuurtoren van Hellevoetsluis’. De vuurtoren is het ‘Landmark’ van Hellevoetsluis.
Het lichtbaken staat symbool voor het maritieme verleden van de gemeente, vormt een geliefd decor voor evenementen en bruidsfoto’s en heeft de afgelopen twee eeuwen schepen uit alle delen van de wereld in de haven mogen verwelkomen. Alle ontwikkelingen die de vuurtoren heeft ondergaan zijn beschreven in ditboek. Het is een uitgave van de Nederlandse Vuurtorenvereniging en het Streekarchief Voorne-Putten.
De historie van de vuurtoren in het kort
Jonkheer Anthony Cornelis Twent hamerde als inspecteur van het loodswezen en de vaarwegmarkering jarenlang op het verbeteren van het licht op het havenhoofd van Hellevoetsluis. De houten opstand met de lantaarn verkeerde toen al geruime tijd in slechte staat, moest voortdurend met noodgrepen worden hersteld en dreigde bij elke storm om te waaien. In 1821 kreeg jonkheer Twent eindelijk toestemming om een plan te maken voor een nieuwe vuurtoren. Jacob Valk, de inspecteur der maritieme gebouwen, maakte de tekeningen voor een ronde stenen toren. De Hellevoetse aannemer Klaas van Golverdingen kreeg tenslotte de opdracht om de toren te bouwen. In oktober 1822 was de vuurtoren klaar voor gebruik.
Sindsdien heeft de vuurtoren oorlogen, stormen en dreigende afbraak overleefd. Ook is de toren herhaaldelijk verbouwd, in verschillende kleuren geverfd en is het licht diverse malen vernieuwd: van olielampen tot moderne sectorlichten.
‘De Vuurtoren van Hellevoetsluis’ is verkrijgbaar bij de Vuurtoren (laatste zondag van de maand in de zomer), het toeristisch punt van de stichting Promotie Hellevoetsluis, het Stadsmuseum Hellevoetsluis en Fortresse Holland (Droogdok Jan Blanken).
